4.2 Επίπεδα συμμετοχής
Οι άνθρωποι γνωρίζουν τις προθέσεις της δράσης. Ξέρουν ποιος πήρε τις αποφάσεις σχετικά με την συμμετοχή τους και γιατί, αλλά δεν υπάρχουν περαιτέρω περιθώρια για αμφισβήτηση ή ανάλυση. Μπορούν ακόμα να συμμετέχουν εθελοντικά για κάποιες εργασίες αργότερα.
Η δράση διαμορφώνεται και καθοδηγείται από εξωτερικούς φορείς, αλλά οι άνθρωποι κατανοούν τις προθέσεις και λαμβάνονται υπόψη.
Παρόλο που το δικαίωμα στην πληροφορία, την γνωμοδότηση και την πρόταση είναι θεμελιωμένο, δεν υπάρχει μια κριτική διαδικασία διαμόρφωσης, αλλά το άτομο έχει εκπαιδευτεί ή έχει πάρει οδηγίες να υποθέτει μια κατεύθυνση χωρίς να μπορεί να εμπλακεί στην διαχείριση.
Εξωτερικοί παράγοντες σχεδιάζουν την δράση, αλλά την μοιράζονται με τον πληθυσμό ώστε να την ενισχύσει και να συνεισφέρει με ιδέες. Αποτελούν «κοινές» δράσεις.
Η συμμετοχή λαμβάνει χώρα σε ένα επίπεδο αμοιβαιότητας και συν ευθύνης ανάμεσα στην διοίκηση και σε κοινωνικούς φορείς και άτυπες ομάδες που συμμετέχουν στις τοπικές δραστηριότητες, υπηρεσίες ή εγκαταστάσεις. Ή ανάμεσα σε κοινωνικούς φορείς, εξειδικευμένα στελέχη, και ωφελούμενους των δράσεων. Εάν η διοίκηση μοιράζεται, απαιτεί μια δυναμική ομοφωνίας και μια συγκεκριμένη τεχνική ικανότητα από μέρος των ομάδων που συμμετέχουν, το οποίο προϋποθέτει πως θα μάθουν από αυτές.
Είναι το υψηλότερο βήμα συμμετοχής όπου η δράση που λαμβάνει χώρα στον πληθυσμό ή στην ίδια την ομάδα εκτελείται από την ομάδα, αυτό σημαίνει πως συμμετέχουν και στην ανάλυση και στον σχεδιασμό και στην εκτέλεση της δράσης και την αξιολόγηση της, είναι οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές. Είτε έχουν ή όχι την εμπειρία και τη γνώση από εξωτερικούς παράγοντες (εξειδικευμένα στελέχη, διοίκηση…) η δραστηριότητα δεν ξεκινά ή συντηρείται από εξωτερικούς παράγοντες (παρόλο που οι συμβουλές και η γνώμη τους μπορεί να ληφθεί υπόψη όταν τις χρειάζονται οι συμμετέχοντες).
