Ρωτάμε τους εαυτούς μας «τι απασχολεί» τα διαφορετικά κομμάτια της κοινωνίας και διαμορφώνουμε ένα πλάνο δράσης με αυτούς που σχετίζονται περισσότερο.
Πηγαίνοντας από τους «πρώτους πόνους» (τα πιο έντονα συμπτώματα) στην κοινή κατασκευή του προβλήματος είναι ήδη ένα καλό σημείο εκκίνησης (μειώνοντας τις πλευρές του προβλήματος με μεγαλύτερο βάθος και συνοχή).