Για την αξιολόγηση μπορούν να προταθούν δείκτες που επιτρέπουν τη μέτρηση και την αξιολόγηση της αρχικής κατάστασης, της τρέχουσας κατάστασης και της προβλεπόμενης κατάστασης σε σχέση με την πρόταση. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν δείκτες του υπάρχοντος ή μπορούμε να προτείνουμε την κατασκευή εναλλακτικών δεικτών που υποστηρίζονται από συμμετοχικές διαδικασίες. Αυτοί οι δείκτες θα διαφέρουν σε κάθε περιοχή, ανάλογα με τους προτεινόμενους στόχους και τις δράσεις που θα αναπτυχθούν, αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο δεν είναι η σύγκριση κάθε διαδικασίας με άλλες (πάντα δύσκολο) αλλά η σύγκριση πριν και μετά από κάθε δράση, και καλύτερα αν η αξιολόγηση μπορεί να είναι συνεχής.
Πρέπει να αξιολογήσουμε τις ακόλουθες πτυχές:
Τα προτεινόμενα χρονοδιαγράμματα μπορούν να μας βοηθήσουν να παρακολουθούμε, να αξιολογούμε και να διορθώνουμε, για να βελτιώσουμε τα αποτελέσματα.
Η παρακολούθηση είναι ένα σύστημα με το οποίο μπορούμε να προλάβουμε τη διόρθωση που σίγουρα θα πρέπει να κάνουμε. Είναι σχεδόν αδύνατο τα Σχέδια να συμπίπτουν με τα πρακτικά επιτεύγματα, αφού πάντα υπάρχουν απρόβλεπτα γεγονότα που θα μας αναγκάσουν να κάνουμε αυτοσχεδιασμούς. Αλλά αυτές οι διορθώσεις μπορούν επίσης να γίνουν με συμμετοχικά συστήματα, αν έχουν προβλεφθεί, για παράδειγμα με τους δημοκρατικούς και συμμετοχικούς μηχανισμούς που είδαμε προηγουμένως.
Μια τεχνική που μπορεί να είναι χρήσιμη κατά την αξιολόγηση, μπορεί να είναι το συνεκτικόμετρο.
Είναι μια πολύ απλή τεχνική, αλλά θα μας βοηθήσει να αξιολογούμε συνεχώς τις προγραμματισμένες ενέργειες. Προκειμένου οι δράσεις να διατηρήσουν μια ελάχιστη συνοχή με τους μετασχηματιστικούς στόχους και με την Ιδέα-Δύναμη, είναι βολικό να τις αναστοχάζεται κανείς με βάση αυτούς τους στόχους και αυτή την ενοποιητική Ιδέα.
Για το σκοπό αυτό, μπορεί να δημιουργηθεί ένας πίνακας, όπου στον άνω οριζόντιο άξονα θα τοποθετήσουμε τους τέσσερις ή πέντε κύριους στόχους του Σχεδίου. Στον κατακόρυφο άξονα αριστερά, τοποθετούμε τις προγραμματισμένες δράσεις και τις κάνουμε να “περνούν” μέσα από καθέναν από τους στόχους. Κάτω από κάθε στόχο βάζουμε τόσα “θετικά” (+++) όσα “θετικά” έχει η δράση συνέπεια με τον αντίστοιχο στόχο. Αν η δράση είναι αντίθετη με τον αντίστοιχο στόχο, θα βάλουμε “αρνητικά” (—), και αν τη βρούμε “ουδέτερη”, θα βάλουμε ένα μηδέν (0).
Έτσι, βλέποντας τη βαθμολογία που λαμβάνει μια δράση σε κάθε έναν από τους στόχους, φαίνεται καθαρά αν είναι σκόπιμο να πραγματοποιηθεί, ποια μπορεί να είναι η μετασχηματιστική της δύναμη ή αν είναι ακόμη και αντιπαραγωγική. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως αξιολόγηση μιας δράσης μετά την εκτέλεσή της, αλλά το πιο σημαντικό είναι να έχουμε εργαλεία για να ξέρουμε πώς να την παρακολουθούμε εγκαίρως όταν βρίσκουμε νέες ή πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις.
Ένα πολύ σημαντικό πράγμα είναι ότι όχι μόνο η δράση πρέπει να είναι συνεκτική, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο διεξάγεται, ποιος την οργανώνει κ.λπ. Για το λόγο αυτό μπορούμε επίσης να συμπεριλάμβουμε στον πίνακα, όλα τα είδη των θεμάτων που πρέπει να ληφθούν υπόψη ώστε να είναι συνεκτική.
Ένα παράδειγμα μπορεί να είναι: