Η διάσταση της κοινότητας προϋποθέτει την «αγκύρωση» και σε ανθρώπους και σε δράσεις, Αναφέρεται στην αγκύρωση την περιοχή μέσα στην οποία υπάρχουν και αναπτύσσονται, στον πληθυσμό που κατοικεί εκεί στους οργανισμούς και στα θεσμικά όργανα όπως επίσης και στις ανάγκες, τις απαιτήσεις και τους κοινούς στόχους.
Αυτό όπως έχουμε δει, έχει αρκετά πλεονεκτήματα για το άτομο, αλλά και για την κοινότητα. Από την μια πλευρά, επειδή βελτιώνει την ποιότητα ζωής των μελών της κοινότητας έχει συνέπειες για όλη την κοινότητα. Για παράδειγμα, μειώνει τα σοβαρά επίπεδα αποκλεισμού στην περιοχή ή απουσίας από το σχολείο γεγονός που έχει τεράστια αποτελέσματα για την κοινότητα ως σύνολο τα οποία είναι εμφανή με χιλίους τρόπους.
Από την δική της οπτική, η κοινότητα είναι υπεύθυνη για τα θέματα ως κομμάτι του προβλήματος και τις πιθανότητες για βελτίωση και εναλλακτικές, ώστε να μπορεί να συμμετέχει στην επίλυση τους.
Για αυτό τον λόγο, η κοινότητα υποστηρίζει τις δράσεις, εξασφαλίζει την βιωσιμότητα, την αυτονομία και την ζωτικότητα. Αυτό εμπλέκει άλλους λειτουργούς τις κοινότητας όταν λύνουν ένα πρόβλημα ή μια κατάσταση και προσκαλούν όλους τους κοινωνικούς και θεσμικούς λειτουργούς ακόμα και αυτούς που εκ των πρότερών δεν φαίνεται πως είναι σχετίζονται με το συγκεκριμένο πρόβλημα.
Η προσέγγιση της κοινότητας προϋποθέτει να εργαζόμαστε προς πιο συμπονετικές και υποστηρικτικές κοινότητες, αφού με αυτές τις διαδικασίες ο πληθυσμός έχει επίγνωση των αναγκών του και αυτές των άλλων, γι’ αυτό και μιλάμε σε μια εκπαιδευτική διαδικασία. Οι άνθρωποι αναπτύσσουν μια δέσμευση προς τα θέματα της κοινότητας, με το να δημιουργούν δίκτυα, πόρους, και στρατηγικές παρέμβασής.
Η προσέγγιση της κοινότητας εμπεριέχει την εργασία μέσω μοιράσματος και προώθησης των ήδη υπάρχοντών πόρων σε μια κοινότητα, και υλικά (χώρους, εκτυπωτές, υλικά….) και άυλα (γνώση, εργασία, επαφές). Αυτό λοιπόν προϋποθέτει να προωθηθεί η δικτύωσή.
Η δικτύωση αποτελεί βασικό στοιχείο των διαδικασιών της κοινότητας αφού όχι μόνο διευκολύνει την κατανομή των πόρων, αλλά πολλαπλασιάζει τον αντίκτυπο των δράσεων όπως επίσης και την διάχυση προς πολλαπλές κατευθύνσεις. Σε αυτό παρεμβαίνουν με έναν οργανωμένο τρόπο διαφορετικοί λειτουργοί της κοινότητας: πληθυσμός, θεσμοί, πόροι, ο καθένας με τα εργαλεία του και με την γνώση και τις δεξιότητες του.
Επίσης, πρέπει να προωθούνται δράσεις ανασκόπησης και η συνεχής αξιολόγηση των προβλημάτων της κοινότητας, να απαντάμε σε αυτά, να αναπτύσσουμε στρατηγικές βελτίωσης, να δημιουργούμε μεγαλύτερη συμμετοχή από άτομα σε πολιτικές θέσεις και θέσεις λήψης αποφάσεων, ώστε οι κοινωνικοί οργανισμοί να επηρεάζουν τις πολιτικές που τους επηρεάζουν.
Η επικοινωνία και η συμμετοχή είναι βασισμένες σε ένα κοινό νόημα που πρέπει να χτιστεί όταν δεν υπάρχει. Αυτό σημαίνει, πως ένα από τα πρώτα μας βήματα στην κοινοτική εργασία είναι συχνά η δημιουργία αυτής της κοινής αίσθησης, μέσω διαφορετικών δραστηριοτήτων αλληλεπίδρασης, αμοιβαίας γνώσης, συζήτησης των προβλημάτων κτλ.